De meeste foto’s zijn opgebouwd uit saaie pixels. Een enkele keer blijkt echter dat als je een digitale foto van dichtbij bekijkt, deze niet bestaat uit die saaie pixels, maar uit heel kleine foto’s. Een beroemd voorbeeld van zo’n fotomozaïek prijkte in september 2007 op de cover van het Amerikaanse tijdschrift The Nation: het gezicht van George W. Bush was samengesteld uit foto’s van soldaten die onder zijn bewind waren gesneuveld.
Vroeger was het een heel karwei om zo’n mozaïek te maken, zelfs op de computer, maar tegenwoordig zijn er kant-en-klare programma’s waarbij je alleen maar de foto’s hoeft te laden waaruit de overkoepelende foto moet worden gemaakt (ofwel: de foto’s die als pixels dienen) en hoeft aan te klikken welke de overkoepelende foto moet zijn (ofwel: welke foto er uit die pixels moet ontstaan).
Je kunt zo’n fotomozaïek uit foto’s laten samenstellen door lukraak foto’s van internet te plukken en daarbij de opdracht te geven: maak er maar die en die foto van. Veelzeggender is het om een foto vanuit thematische samenhang te creëren. Een voorbeeld daarvan is de foto van president George W. Bush, die bestaat uit foto’s van gesneuvelde soldaten. Maar je kunt ook samenhang creëren door je in al die tientallen of honderden foto’s tot één iemand te beperken. Zo kun je het portret van een oude vrouw creëren uit haar jeugdfoto’s.
En je voelt het wellicht al aankomen: zoals je uit mini-foto’s een grote foto tevoorschijn kunt toveren, zo kun je uit mini-verhalen een groot verhalenmozaïek vormen. Ieder afzonderlijk verhaal is daarin een pixel in het mozaïek van het grote verhaal. En het grote verhaal is meer dan de som van de kleine verhalen, zoals een bos meer is dan een verzameling bomen. Het grote verhaal zegt iets dat niet door ieder verhaal afzonderlijk kan worden gezegd.
8 reacties op “Een roman in verhalen – voor als je samenhangende verhalen schrijft”
@Ton, ik reageer hierop: [citaat] Gepland: 60.000 woorden, 130 hoofdstukken Voltooid: 25.000 woorden, 15 hoofdstukken Verschijnt: medio 2012 bij Nieuw Amsterdam. [einde citaat] Om te beginnen hoop ik dat EEN MEISJE NOG bijzonder wordt en als zodanig zal worden opgemerkt. Maar weet je dan al dat er 25000 woorden ‘af hebt’ zolang woord nummer 60000 nog niet is bereikt?
Dag Pim, Je hebt gelijk. Zolang ik woord nummer 60.000 niet heb bereikt, kan ik niet weten of ik 25.000 woorden voltooid heb. Ik had hieraan moeten toevoegen: in de kladversie. Ik ga deze omissie herstellen. Dank! Groet, Ton
Ha Ton,
Ik reageer niet vaak maar ik wil je laten weten dat ik je site met veel plezier en belangstelling volg. En vooral dit onderwerp viel mij op en is mij uit het hart gegrepen. Verhalen met een thematische samenhang, daar werk ik aan (ja, ja, nog steeds! bij veel weerstand ga ik zowaar in mezelf geloven).
Ik kijk uit naar je boek.
Hartelijke groet van Sione
Mij doet het denken aan alle verhalen die ik heb geschreven, en dat die een deel van mezelf bevatten. De personen die ik heb verzonnen zijn allen pixels van mezelf. Iedereen heeft wel iets van mij. Of heeft iets van iemand anders die ik bewonder, of juist verafschuw. Ergens zou ik wel eens een autobiografie willen schrijven, maar daar ben ik nog te jong voor en bovendien heb ik (nog) niets bijzonders gedaan, dus schrijf ik in feite maar allemaal kleine auto-biografieen. Als mensen nu precies de juiste pixels bijelkaar zouden leggen, krijg je misschien wel een foto van mij!
Leuk artikel, het foto verhaal deed me denken aan een hologram, een drie dimensionale foto waarbij iedere pixel informatie bevat over de ruimtelijke plaats van die pixel. Tenminste zo herinner ik mij het van natuurkundeles. Maar in deze variant vertelt dus iedere pixel een deel van het hele verhaal, heel bijzonder! Zo wordt een foto ook minder snel saai.
Hologram… een interessante invalshoek, Dinand. Ik vind het leuk om vanuit ‘vreemde invalshoeken’ naar het korte verhaal te kijken. Zo lees ik de laatste tijd af en toe over neurowetenschappen. Dat doet me ook op een nieuwe manier naar verhalen, waarneming en schrijven kijken.
Het doet me denken aan een lievelings citaat van mij :
Ieder lichaam geplaatst in een cirkel van licht breidt zich uit om de hele ruimte rondom te vullen met ontelbare schijngestalten van zichzelf. Het verschijnt in zijn geheel in het geheel, en in zijn geheel in elk deel.
Leonardo Da Vinci
Toepasselijk, San. Dank je wel.