Dit is een serie over Waar de God van liefde is van Amy Bloom (inkijkexemplaar).
In het begin van het verhaal ‘Slaapwandelen’ doet Amy Bloom iets bijzonders met de dialoog. Wat is er aan de hand? De echtgenoot van de Julia is zojuist begraven, en Julia zit met haar schoonmoeder Ruth en haar kinderen Buster-Gabriel en Lionel-Junior na te praten. Als lezer merk je heel wat van de spanningen en emoties, en als je niet heel nauwkeurig leest, denk je dat die ook in de dialoog worden benoemd. Maar dat blijkt niet te kloppen. Als je alles uit het verhaalbegin schrapt, behalve de dialoog, houd je dit over (waarbij de aanduidingen van wie aan het woord zijn van mij komen, die heeft de schrijver uiteraard niet nodig).
Julia: ‘Ruth, laat maar staan. Ik doe ze vanavond later wel.’
Ruth: ‘Niet nodig om tot morgen uit te stellen wat we vandaag kunnen doen. Ik zal het nu meteen doen, en dan kan Lionel junior me met de auto naar huis brengen.’
Julia: ‘Ruth, alsjeblieft. Ik wil later op de avond ook nog graag iets te doen hebben. Alsjeblieft. Laat me een kopje thee zetten, en dan brengen we je thuis.’
Ruth: ‘Ik zou nu eigenlijk weg moeten, en jou verder met rust laten.’
Julia: ‘Earl Grey? Darjeeling? Constant Comment? Ik heb hier ook nog rozenbottelthee – die is licht, een beetje citroenachtig.’
Ruth: ‘Heb je Earl Grey?’
Julia: ‘Dat wordt dus Earl Grey. Jezus, Buster, gaat het?’
Ruth: ‘De naam van de heer.’
Julia: ‘Sorry, Ruth. Buster, ga maar bij je grootmoeder zitten, liefje, dan zet ik voor ons allemaal thee.’
Ruth: ‘Nee, echt niet, doe geen moeite, Julia. Lionel Junior, wil jij me alsjeblieft naar huis brengen. Gabriel, geef je oma een kus. Jongens braaf zijn en denk eraan hoe jullie pappa graag zou hebben gezien dat jullie je gedroegen. Ik zie jullie allemaal morgen, bij het avondeten.’
Wat er overblijft als je alles schrapt behalve de dialoog, is dit gekeuvel over thee. Toch is deze uitgeklede dialoog in technisch oogpunt interessant. Lees maar het complete verhaal van Amy Bloom nog eens. Dan zie je dat het juist heel knap is dat ze in alle spanning de dialoog zo weet neer te zetten, als een oog van de orkaan. Wellicht helpt het je met je eigen schrijfwerk om op deze manier naar een verhaal en de dialoog daarin te kijken.
Overigens heeft Amy Bloom in een interview verteld dat het voor haar belangrijk is dat mensen iets anders zeggen dan dat ze doen, dat ze over iets anders praten dan wat ze daadwerkelijk denken.
