Een roman of verhalenbundel gaat niet alleen maar over wat de achterflap verkondigt (‘Vader ontvoert dochter!’), maar ook over hoe we in onze verhalen leven en over hoe we ons met onze verhalen identificeren. Met dat inzicht kun je je voordeel doen als je de lezer met je personages wilt laten meeleven.
Categorie: Perspectief
Categorieën
Waarover gaan verhalen eigenlijk?
Er is iets waar verhalen altijd over gaan. Als je je daarvan bewust bent, kom je in de diepte van verhalen terecht. En daarmee in de diepte van het lezen en van het schrijven. Om dat te bevatten, helpt het ook naar andere kunstvormen te kijken.
Het is het personage zelf dat een verhaal maakt, en het is de schrijver die laat zien hoe dat in zijn werk gaat. Vorige keer zagen we hoe mensen in het dagelijkse leven verhalen vertellen om zichzelf te rechtvaardigen en hun zelfbeeld overeind te houden. Dit keer zien we wat een schrijver daarmee kan in […]
Sinds een paar jaar mediteer ik af en toe. Soms volg ik dan mijn gedachten en merk ik hoe die als vanzelf verklaringen en rechtvaardigingen aandragen voor wat ik wil en wat ik doe. Zo’n gedachte kan zijn: ‘Ik zou langer willen mediteren, maar het is al avond, en ik moet nog brood halen, en de winkel […]
Als je zelf verhalen schrijft, moet je bij ieder verhaal opnieuw allerlei keuzes maken. Is je hoofdpersoon een vrouw of een man? Vertel je het verhaal in de tegenwoordige of in de verleden tijd? Kies je voor een verstild of een explosief einde? Keer op keer loop je daar als korteverhalenschrijver tegenaan. Mijn ervaring is […]
Dit is een gastpost van San Bos. Charles D’Ambrosio (Seattle, 1958) wordt beschouwd als een van de beste hedendaagse Amerikaanse verhalenschrijvers, en als een echte writer’s writer. Onlangs verscheen zijn nieuwste bundel: Het Dodevissenmuseum (inkijkexemplaar Bol) in het Nederlands. Met interviews is D’Ambrosio terughoudend, maar schrijfster San Bos wist hem over te halen en ontfutselde hem […]
Je kent vast deze drie pijlers van het schrijven van proza: personage, conflict, perspectief. En je weet ook wel dat het personage de interesse van de lezer moet hebben, dat het conflict het verhaal spanning moet geven en dat het perspectief juist moet zijn. De vraag is alleen: hoe krijg je dat allemaal tegelijk voor […]
Doe je voordeel met de 3 verschillende perspectieven in je verhaal. Alle drie de perspectieven kennen hun eigen wetmatigheden, en minstens net zo belangrijk: ook hun eigen mogelijkheden.
Je hoeft in je verhaal niet alleen de daadwerkelijk gebeurtenis te laten zien. Ook hoe je personage erop terugkijkt kan interessant zijn. In deze korte blogpost ontdek je waarom.
In sommige verhalen verstrijkt de tijd niet, en toch staan die verhalen niet stil. Ze vertellen en ze vertellen, zonder dat er echt iets gebeurt. Deze verhalen worden voortgedreven door een noodzaak om te vertellen. Maar om wát te vertellen? Daar lijkt het vertellende personage naar op zoek. Welkom in de wereld van het korte verhaal als monoloog.
Vandaag kijken we naar hoe je een verhaal schrijft dat helemaal is ingezoomd, in de micro-stand dus. Ofwel: het korte-verhaal-als-gedicht. Als voorbeeld daarvan bespreek ik mijn verhaal ‘Je ziet er niets van’. Overigens gaat vanwege de voorbereiding van het boek ‘KorteVerhalenSchrijven’ (in de winkel april 2011) de frequentie van het blog naar 1 keer per week.
Op een luxe fotocamera kun je veel zelf instellen. Daarnaast is er vaak de mogelijkheid om gebruik te maken van voorgeprogrammeerde standen, zodat je ook zonder kennis van sluitertijden en diafragma meteen aan de slag kunt. Het korte verhaal kent ook twee van zulke kant-en-klare standen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.